- zo 05 dec 2010, 12:19
#1848515
Vanochtend heeft de DA weer gebeld; tot nu toe gaat het voorspoedig, maar de eerste 24 uur zijn nog niet voorbij. Ze krijg AB en een middel om de darmen weer op gang te krijgen; ze begint weer een beetje levendig te worden. Een hele opluchting om dat te horen! Ik weet niet ik haar vanavond kan ophalen of morgen: we worden in de namiddag weer gebeld. Een fantastische service, het is de weekenddierenarts die ons niet kent! Ze mag nog niets eten, zeker geen rauw op dit moment. Ze krijgt nu alleen nog maar een elektrolyten oplossing.
Omdat onze vorige hond overleden is aan de complicaties van een ileus zijn we superalert geworden op de eerste symptomen die dat geeft. Lopen met bolle rug/ overgeven niet direct na maaltijd, maar uren later) / niet willen eten/ pijn hebben (zien we door het vele trillen) / misselijk zijn / niet ontspannen kunnen liggen in de mand/ steeds draaien en gaan staan en binnen een dag sloom tot bijna apatisch worden/ boeren/ gaan slijmen+ speekselen/ niet willen drinken/ vermageren en opgetrokken liggen. Eerste tekenen van shock volgens mij. Juf Doddel was binnen 1 dag meer dan 1 pond afgevallen. Vrijdagavond waren we al gezien door de dierenarts, maar die kon toen niets vinden, die dacht dat ze teveel sneeuw had gegeten en buikpijn had. Had goed gekund want ze is een allesvreter en had die ochtend lekker lopen ravotten en snuffelen in de sneeuw met onze andere hond. Omdat ze gistermiddag apatisch werd en weer ontzettend overgaf uren nadat ze ietsje had gegeten gingen bij mij de alarmbellen rinkelen en heb ik de weekenddienst gebeld. Vooral omdat zij normaal een superenthousiaste hond is (bordercollie/ beagle kruising). We konden vrij snel komen en na kort onderzoek kon DA voelen dat er een prop zat in de darmen; ze kreeg direct een infuus en werd gelijk onder narcose gebracht om te worden geopereeerd. Ik was erg blij dat ik had gebeld en dat de oorzaak van haar ziek zijn was gevonden.
De operatie is een heftige, maar gelukkig gaat het tot nu goed.
Stond vanochtend wel even te twijfelen toen ik kippenruggetjes gaf aan onze andere hond, die onzekerheid zal wel even blijven.