Het is gewoon super gegaan. 's Morgens heeft ze helemaal niets gehad, behalve de leverbouillon na de wandeling.
's Avonds ben ik bij een vriend gaan eten, dat was wel een goede tip van een vriendin van mij, vasten als je de dagelijkse routine doorbreekt. Aangezien hij hele enge katten heeft (een ervan heeft Tess een keer het huis uitgemept, en is dus superinteressant), was ze zo bezig met die katten dat ze niet eens in de gaten had dat ze nog steeds niks te bikken had gehad.
Toen ik naar bed ging, heeft ze een leverkoekje gehad, want die routine ga ik niet doorbreken. Dat weet ze dat ze dat krijgt.
's Morgens (dinsdagmorgen dus) wilde ik haar haar homeopathische druppels geven (voorgeschreven door de dierenarts omdat haar vacht zo slecht was). Of dat nou een trigger was dat ze associeerde met eten? Ze begon heel zwaar te ademen, en ik denk: wat is dit nou? Buik werd heel dik en weer dun. Toen ineens wilde ze gaan kotsen, je had het moeten zien, was wel komisch, ik zei: KOM TESS! en allebei rennen we naar buiten. Daar begon ze te kotsen. Ik verwachtte heel wat toen ik terugkwam met een stuk keukenrol. Kon in eerste instantie niets vinden, totdat ik een minuscuul plasje gal ontdekte. Dat viel dus echt reuze mee!!!!
Het stelde niets voor. Ze wilde haar yoghurt niet hebben 's morgens (dat is weer de nieuwste tendens), 's avonds heeft ze vis gegeten en als toetje wilde ze toch wel haar yoghurt. Alles helemaal goed gegaan, ik was er nog op bedacht dat ze het misschien zou uitkotsen. Botje gegeten, allemaal niks aan de hand!
Ze heeft niet geschooid en taalde niet naar mijn eigen eten.
Zeker voor herhaling vatbaar (elke week!!!).
). Ik geloof daar eigenlijk niet zo in. Tess zou het kunnen raden als ze de avond ervoor iets meer eten krijgt dan normaal (extra lapje pens), als het vaak genoeg gebeurt zou ze kunnen weten dat het de dag erna weer zover is. Toen ik het las, klonk het heel logisch, hoor, maar nu ik haar zelf laat vasten, vind ik het eigenlijk helemaal niet logisch. Ze hebben geen gevoel voor tijd zoals wij dat hebben (dat nemen we tenminste aan, wie weet er nou wat er in een hondenhoofd omgaat - werkelijk!), en ik blijf het gewoon elke maandag doen. Als het problemen oplevert omdat ze het ziet aankomen, dan zie ik dat dan wel weer. 
