Toen ik pas begon met Carnibest vond mijn vriend dat prima.
Toen ik later over wilde naar zelf samenstellen had hij daar zijn vraagtekens bij, maar hij weet heel goed dat ik hard mijn best doe om goed voor de honden te zorgen, en dus had hij er vertrouwen in dat het allemaal goed zou gaan.
Soms had hij zijn twijfels, als er iets mis ging.
Zoals met een verstopping of heftige diarree.
Maar als ik hem dan uit kon leggen wat de oorzaak was en dat het echt met de tijd beter zou gaan, stemde hij erin toe dat ik zo doorging.
Ik bespreek ook gewoon alles met hem waar ik over twijfel, en wat er mis gaat of juist goed.
Het bestellen en uit de vriezer halen en voeren doe ik zelf.
Soms geeft hij ze ook wel eens eten, en dan maakt het me niet uit wat hij uit de koelkast pakt en hoeveel hij geeft.
Dat trek ik zelf wel weer recht bij de maaltijd erna.
Hij was wel al vrij snel helemaal om, omdat hij zag aan de honden dat ze opknapten, vrolijker waren, en veel gezonder.
Nu vertelt hij het ook graag aan anderen als hij een compliment krijgt over het gebit of de vacht van de honden.
En ook als mensen gezondheidsproblemen met hun honden hebben, wil hij wel eens over onze honden vertellen en hoe de problemen opgelost zijn via de voeding.
En dat vind ik wel grappig, want in het begin stoorde hij zich eraan als ik dat deed.
In mijn familie wordt wisselend gereageerd.
Mijn oudste en jongste zus staan er volledig achter.
Mijn ouders begrijpen het wel, maar zullen zelf geen moeite doen om hun kat rauw te voeren.
Mijn moeder blijft ervan overtuigd dat hun kat nog steeds zo'n mooi gebit heeft door het eten van brokjes.
En dat krijg ik er niet uit.
De meeste van mijn vrienden/vriendinnen zijn er heel erg in geïnteresseerd, en vinden het niet meer dan logisch dat het goed voor de honden is. Maar toch krijgen hun honden nog steeds brokken.
Daar raak ik de draad kwijt, maar ze doen maar.
Mensen vragen me vaak of het niet heel duur is, en als ik ze dan vertel dat ik ongeveer honderd euro kwijt ben voor twee honden per twee/twee en halve maand, klinkt dat best goed in de oren.
Pas geleden had ik mijn nicht en haar dochters en zoon op visite.
Eén van haar dochters zat met Romeo te kroelen, ze drukte haar neus in zijn vacht en vroeg me of hij pas gewassen is omdat hij zo lekker ruikt!
Euh nee, ik was hem bijna nooit. Dat komt door het eten dat hij krijgt, daar gaat hij lekker van ruiken.
Ook krijg ik van mensen vaak de mededeling dat het bij ons thuis helemaal niet naar hond ruikt.
En dan dus ook wel eens de vraag hoe ik dat voor elkaar krijg.
We zijn pas verhuisd, en ik ben de buren inmiddels voorzichtig aan het voorbereiden op het feit dat ze aankomende zomer twee honden bij ons in de tuin kunnen aantreffen die beide aan een lamskop aan het kluiven zullen zijn.
Ze kunnen wel begrijpen dat ik geen brokken geef ivm Julia die niet tegen granen kan.
Ik kom ze dan ook geregeld iets lekkers voor hun hond brengen dat ik gratis heb gekregen wat onze honden niet krijgen.
Zo had ik van de week twee zakjes brok gekregen bij de dierenwinkel.
Eén zakje hypoallergene brok, speciaal voor Julia, heel attent van de dierenwinkel.
Maar dat kwam ik dus bij de buren brengen, en vertelde dat Julia dat niet mocht.
Vraagt de buurman: maar als het hypoallergeen is, waarom zitten er dan granen in?
Er begint dus iets te dagen bij hem, dus wie weet, over een tijdje...