Om even op de eerste vraag antwoord te geven; "hoe ver ga je voor je huisdieren met BARF vraag ik me de laatste tijd af."
We zijn inmiddels zo ver dat we geen nee zeggen tegen de buurman die een paar jonge haantjes te veel heeft.
Toen ik begon met barf moest ik heel erg wennen aan al dat vlees in z'n oorspronkelijke vorm.
Nu ik een poosje bezig ben merk ik dat het steeds makkelijker wordt. Ontleden; knippen; porties verdelen gaat fluitend.
Nu moet Moyra nog overstag, want die eet liever een plofkip uit de diepvries van de supermarkt dan een jong haantje dat z'n hele leven lekker buiten gescharreld heeft. Met lange tanden wordt het naar binnen gewerkt.
Tristan maakt het niet uit; die eet alles.