Barfplaats.nl

Ik vind het heerlijk om mijn hond zo te zien genietten van Vers, hij heeft al kippenvleugels en kuikenbouten gehad. Maar ergens ben ik zo bang dat ie stikt of zo Ook is het 'vers-wereldje' erg nieuw voor mij, heb altijd gedacht dat brokken het beste waren   Vind het echt doodeng, maar wil het wel geven omdat ik nu weet dat dat het beste is. Is er bij jullie al eens iets 'gevaarlijks' gebeurd met het voeren van vers? En komt het veel voor?

Er is hier nog nooit iets misgegaan bij mijn twee honden en bij de hond van mijn moeder ook niet. (dit in 4.5 jaar)

En het komt heel zelden voor dat er iets misgaat.

En wat betreft dat stikken is de kans net zo groot als je je hond brokken geeft of met een tennisbal gooit. De hond van mijn vriend is gestikt in zijn brokken en de hond van een collega in een tennisbal, die dus in zijn keel terecht kwam.

Het wordt misschien vervelend, maar ik reageer nog een keer. Het is belangrijk dat je weet wat je doet, dus je moet geschikte botten geven en je hond kennen. Als je hond schrokt kan het gevaarlijk zijn om botten te geven van grote dieren. Je moet dus gewoon je gezond verstand gebruiken. Ik heb totaal geen angst als mijn honden botten eten, ze kauwen goed en eten minimaal twee ribmaaltijden per week. Ook is het heel belangrijk dat je achter deze manier van voeren staat. Ik ben helemaal overtuigd dat dit de enige goede voeding is voor honden en het is voor mij vanzelfsprekend om dit te geven.

Ik voer nu 1,5 jaar barf en het enigste wat er tot nu toe gebeurd is is dat ik mijn eigen vinger aan een haaskarkas heb gesneden

pike schreef: Ik voer nu 1,5 jaar barf en het enigste wat er tot nu toe gebeurd is is dat ik mijn eigen vinger aan een haaskarkas heb gesneden

  Ik heb mezelf ook regelmatig pijn gedaan ja met scherpe botten, maar de honden niet hoor

Hier is nog niets mis gegaan en vleesbotten voer ik nu een kleine 2 jaar.
Ik voer ook zonder angst, dat komt omdat mijn honden goed kauwen.
Anders had ik er misschien toch ook wel wat moeilijker tegenaan gekeken 
Nu voelt het veilig, al zal ik er ALTIJD bij blijven en/of in de buurt.

Het is inderdaad zaak om rustig op te bouwen, eerst de beginnersbotjes van kleinvee.
En bij ribben, nekken enzovoorts...ik kijk altijd of ze niet te hard zijn.
Als het te hard is dan voer ik het niet, al weet ik dat ze dan de harde stukken laten liggen. Want ik heb het wel ooit gedaan, ook de wat hardere lams/geitenribben gegeven.
Maar dat doe ik dus niet meer.

roefus schreef: Hier is nog niets mis gegaan en vleesbotten voer ik nu een kleine 2 jaar.
Ik voer ook zonder angst, dat komt omdat mijn honden goed kauwen.
Anders had ik er misschien toch ook wel wat moeilijker tegenaan gekeken 
Nu voelt het veilig, al zal ik er ALTIJD bij blijven en/of in de buurt.
Het is inderdaad zaak om rustig op te bouwen, eerst de beginnersbotjes van kleinvee.
En bij ribben, nekken enzovoorts...ik kijk altijd of ze niet te hard zijn.
Als het te hard is dan voer ik het niet, al weet ik dat ze dan de harde stukken laten liggen. Want ik heb het wel ooit gedaan, ook de wat hardere lams/geitenribben gegeven.
Maar dat doe ik dus niet meer.

Ik sluit me idd helemaal bij Roefus aan! De hond van mijn broer schrokt echt ontzettend en bij deze was het dus echt levensgevaarlijk om botten te geven, dus hij krijgt nu bibi.
En idd altijd bij je hond blijven als je een bot geeft. Dat is heel belangrijk.

Bij mij is er ook nog nooit iets fout gegaan, ik voer nu een half jaar barf aan twee shih tzu's.
Ze krijgen indedaad aleen botten van kleine dieren (haas ,konijn, kwartel, kip, parelhoen en eend) en dat gaat prima!!

Ik geloof overigens ook (ik weet niet precies wie dat in dat andere topic schreef, ik denk Angelique), dat je met zelfvertrouwen moet voeren.
Ik bedoel: ga niks voeren omdat ánderen dat doen en omdat dat zo spectaculair lijkt of dat je je verplicht voelt om ook dát te moeten voeren.
Kijk naar je eigen hond(en) en bouw langzaam op.
En als jij je er goed bij voelt (bij hoe je hond ermee omgaat), voer het dan.
Maar laat je niet aansporen om dingen te geven, waar je (nog) angst bij hebt.
Het is JOUW hond, jouw verantwoordelijkheid...en NIETS is vereist.
Ja...als je barft zijn 'vleesbotten' vereist...maar dat kunnen ook de kleinere prooidierbotten zijn.
Je moet er ZELF achter kunnen staan, en vertrouwen hebben.
Voor mij zou dat in ieder geval gelden.

Tinus is een keer haast de moord gestoken in een groot stuk rundvlees,sindsdien geef ik het spiervlees en pens kleiner,de rest van de botten gelukkig nooit problemen mee gehad...ik sta er dan ook altijd bij als er groot bottenwerk wordt gegeten,hier kauwen ze dus heel erg netjes op..al gaat het in zeer rap tempo 

Hier is in ruim 4 jaar met gemiddeld 8 volwassen honden en 2 nesten met pups op Barf nog nooit wat misgegaan.

(klop af )

Een keertje was Ted iets te gretig in het doorslikken van een stuk bot met veel vlees. Ted dacht dat het alleen vlees was, kauwde wel wat, maar toen bleef het botje in de bovenkaak zitten en hing het stukkie vlees in haar keel. Die frats heb ik met een tetanusprik mogen bekopen, want toen ik het had losgepeuterd vrat ze even gretig door. Auw.
Ted slikt alles in een keer door, daarom hak ik alles ook voor. Toevallig slikte ze gisteren een boterhamzak ook even door (ted is niet zo kieskeurig), en toen ze die na wat zout opbraakte, kotste ze ook de halve kippenvleugel uit die ik toch echt goed had voorbewerkt. Ze had hem doormidden gebeten, maar gaat dus niet uitgebreid op een halve vleugel kauwen, die slikt ze gewoon door.

Maar ik ben toch niet bang om botten te geven, wel hou ik bij het geven van botten rekening met de grootte van de prooi en de grootte van mijn Dwergteckel. En Ted is werkelijk een schransbuil, Sophie kauwt uitgebreid, daar wordt dan ook niets voorbewerkt.

Bij mij is nog nooit iets misgegaan. Ik BARF nu fulltime 4 jaar met 1 hond en 3 jaar met 2 honden.

wat heet misgaan, hier is in het verleden wel eens de volledig in een stuk ingeslikte barfhap retour gekomen om opnieuw opgepeuzeld te worden, maar dat kan je natuurlijk niet misgaan noemen, nee, hier is nog niet iets misgegaan. ik weet niet hoe lang ik nu al weer barf