Het is weliswaar eeuwen geleden dat ik hier gepost heb, maar ik lees af en toe toch gewoon mee hoor. Maar ik wilde jullie graag deelgenoot maken van wat ik de pensstory noem.
Beau en Nala doen het goed op alle merken versvleesvoeding en geregeld lassen we een dag in dat ze iets krijgen om uit te proberen en dus wilden we eens verse pens geven. Penslap wel te verstaan.
Dus ik een slager hier opbellen of ie pens voor me kon bestellen. Ja, dat kon, zou op ongeveer 5 kilo komen voor 10 euro. Beter duur dan niet te krijgen, dus wij zeiden: oke doe maar.
Ga ik het ophalen. Wat denk je? Jullie gaan nu echt lachen, hoor, maar de beste man haalt uit zijn koelruimte, jawel een heel doosje...... SMULDIER!
Nou ik heb maar vriendelijk bedankt, want dat bedoelde ik niet en al helemaal niet voor die prijs (in de supermarkt 39 ct en daar dus omgerekend 88 ct!!). Kon er na thuiskomst wel om lachen, hoewel ik wel wat boos was dat hij vond dat ik het af MOEST nemen omdat het besteld was. Ja, daaaag, ik vroeg om verse pens, niet om Smuldier.
Maar goed. Het slachthuis in Schagen bezocht. Nee, geen pens, wel kopvlees. Vonden de hondjes gelukkig ook lekker. De week erop weer geen pens. Goh, zeg ik, kan ik het dan niet gewoon bestellen. Ja, zegt de slachter, weet je het is voor mij eigenlijk een kostenpost he, dat malen!
Dus ik, nee joh, maar dat zoek ik ook niet! Oh, zegt ie, dat is makkelijker, maar een pens heb ik wel voor je, hoor. Dus mijn partner mee naar achter om een pens op te halen. Het is wel iets meer maar doe maar 5 kilo (90 ct p/kg). Thuis gekomen, toch eens de weegschaal erbij gehaald. 9 kilo! Kijk, dat is pas een slager!
De bullen die avond in stukjes gesneden pens voorgeschoteld; het meerendeel in de vriezer. Het was zo op ! Vandaag kregen ze wat grotere stukken, zodat ze wat meer moesten werken voor het eten (en ik weer wat meer dweilen hihi).
Als ik straks achter lamsribbetjes enzo aanga, dan denk ik dat ik beter maar meteen bij de slachterij kan vragen in plaats van de plaatselijke slager !